نگهداری و ارتباط با حیوانات خانگی می تواند اثرات مثبتی در بهبود سلامت درونی افراد داشته باشد. برخی از پزشکان و روانشناسان اعتقاد دارند که از حیوانات می‌توان برای بهبود شرایط افرادی که در معرض ناتوانی‌های روحی و جسمی قرار دارند استفاده کرد و در این تعاملات عوامل استرس‌زا را به حداقل رساند. بسیار دیده شده است که کودکان و یا بزرگسالانی که در ارتباط با سایر انسان‌ها کمی گوشه‌گیر هستند، با حیوانات ارتباط عاطفی عمیقی برقرار کرده‌اند که این خود یک قدم رو به جلو در روابط انسانی بعدی‌شان نیز هست.
همچنین نوزادان و کودکانی که در خانواده‌ای با حضور یک حیوان پشمالو بزرگ شده‌اند، کمتر دچار ناراحتی‌های آلرژیک می‌شوند.
اگر اضطراب اجتماعی یا شرم مزمن دارید حیوانات می‌توانند به شما در ملاقات افراد کمک کنند.
برای سالمندان، نگه داشتن یک حیوان دست‌آموز، تمرینی برای داشتن یک همراه است. مطالعات نشان داده است بیماران مبتلا به آلزایمر که یک دست‌آموز خانگی داشته‌اند، اضطراب کمتری نیز از خود نشان داده‌اند.
کسانی که حیوان خانگی نگهداری می‌کنند از افسردگی کمتری رنج می‌برند و در موقعیت‌های استرس زا بهتر می‌توانند شرایط را تحمل نمایند. این افراد فشارخون کمتری نیز دارند.
صاحبان یک حیوان دست‌آموز که از حمله قلبی رنج می‌برند، نسبت به کسانی که حیوان دست‌آموز خانگی ندارند مدت طولانی‌تری زندگی می‌کنند.
افرادی که عزیزی را از دست داده‌اند نیز با حضور یک حیوان خانگی زودتر غم و اندوه فراوان خود را کنار گذاشته و به زندگی عادی باز خواهند گشت.
جدای مباحث پزشکی، کودکان مسوولیت‌پذیری را فرا خواهند گرفت و نیز با مسایل مربوط به بلوغ و تولید مثل و … نیز بهتر آشنا خواهند شد و این خود کمکی خواهد بود برای والدینی که در دادن پاسخ چنین موضوعاتی به فرزند خویش همواره دچار مشکل اند.
[منابع پزشکی: سایت آی‌تی‌پت.نت و ویکی‌پدیا]